Note: dit keer zijn er geen foto's bij het verslag. Ik krijg het op een of andere manier niet goed voor elkaar...
De foto's zijn te zien op:

www.mijnalbum.nl/Album=SDWYNDVZ

Dit is het reisverslag van onze 5e reis naar Amerika.
We hebben dit jaar "weer" voor Californië gekozen omdat we, ondanks dat we er al 2 keer uitgebreid zijn geweest, erachter kwamen dat er nog veel dingen waren die we nog niet gezien hadden!

Dinsdag 9 februari :

Morgen vliegen we naar Los Angeles maar voor ons begint de vakantie vandaag al! Na een beetje uitgeslapen te hebben probeer ik om 10:30 om in te checken via Delta waar we de tickets van hebben. Dit lukt maar niet en na 5 pogingen bedenk ik me dat de vlucht wordt uitgevoerd door KLM en dat het wellicht op hun site wel lukt. En inderdaad, ik kom gelijk op het juiste scherm en binnen een paar minuten zijn we ingecheckt en zijn de boardingpassen afgedrukt.
Na het middageten pakken we de laatste spulletjes in en gaan op weg naar Amsterdam waar we vannacht in het Van der Valkhotel bij Schiphol slapen. Daar maken we gebruik van een leuke aanbieding waarbij we zowel één overnachting met ontbijt hebben en we de auto 22 dagen kunnen laten staan.

Bij aankomst zoeken we een mooi plekje voor de auto en laden alle koffers uit.

Het is een uur of vier wanneer we inchecken en we staan 10 minuten later in onze kamer. We hebben een leuke en ruime kamer op de begane grond waar we de spulletjes voor vannacht uit de koffers halen om daarna even lekker een drankje in de bar te halen.

Met een biertje en een wijntje ploffen we op de comfortabele bank voor de open haard van de bar en kletsen over de reis van morgen en de komende 3 weken.

Een uurtje later beginnen we, ondanks de 2 bakjes nootjes, honger te krijgen en in de grote zaal krijgen we een tafeltje bij het raam. Marcel neemt een varkenshaasje en ik kies vandaag voor een stuk kabeljauw. Het smaakt allemaal erg lekker en we tafelen nog lekker lang na.

Omdat we nog even een frisse neus willen halen (nou ja, voor zover dat kan langs de snelweg) pakken we onze jassen en lopen naar de andere restaurantjes boven de A4. Er is niet echt veel te zien maar we lopen naar de overkant waar we bij de benzinepomp even een bakje koffie halen.

Als deze op is (en we weer erg hebben moeten lachen om allerlei typetjes die daar komen..) gaan we naar de kamer waar we vroeg onder de wol kruipen. Morgen hebben we een lange dag voor de boeg!

Woensdag 10 februari:

Ik heb redelijk geslapen maar Marcel heeft een enorme hoestbui gehad om twaalf uur. Hij is best grieperig en hoest en snottert behoorlijk.

Wanneer ik de gordijnen opendoe zie ik dat het gesneeuwd heeft. Wat zijn we blij dat we hier al zijn en niet nog eens helemaal uit Friesland door de sneeuw deze kant op moeten!

Na een lekkere douche pakken we alvast alles in en gaan dan weer naar de grote zaal waar het ontbijt klaarstaat. Het is Van der Valk waardig; enorme keus in broodjes, beleg, eieren, ontbijtgranen, sapjes enz. We weten bijna niet wat we moeten kiezen met zoveel keus.

We laten het ons in ieder geval goed smaken en met een volle maag halen we de koffers om in de hal te wachten op de shuttlebus die ons naar Schiphol gaat brengen. Met ons zijn er nog een twintigtal vakantiegangers die allemaal die kant op moeten. We zijn het er allebei over eens dat deze manier van vakantie beginnen echt heel relaxed is en zijn erg blij dat we het zo gedaan hebben.

De bus komt keurig op tijd en brengt ons in 10 minuutjes naar schiphol. De koffers zijn zomaar afgegeven en alleen bij de paspoortcontrole hebben we wat vertraging, het duurt ongeveer een kwartier voordat we hier doorheen zijn.

We kijken wat rond bij de winkeltjes en kopen nog wat kleine dingen zoals wat snoep en een puzzelboekje.

Ons vliegtuig staat bij gate F7 en als we hier aankomen zien we dat de voorbereiding voor het boarden al druk aan de gang zijn. We hadden verwacht een bodyscan door te moeten maar die zien we nergens staan. Als het boarden begint blijkt dat we uitgebreid gefouilleerd worden.
Ik vind het niet zo'n probleem maar er waren (vooral mannelijke) personen die dat "gegraai" in hun kruis niet echt prettig vonden...

Dit keer zitten we aan de rechterkant van het vliegtuig en hebben we de pech dat we net tussen 2 raampjes inzitten, we kunnen dus niet echt lekker naar buiten kijken.

Als, naar mijn idee, iedereen bijna binnen is wordt er omgeroepen dat we nog moeten wachten op 35 mensen die net geland zijn en nog even de tijd nodig hebben om over te stappen. Na een minuut of 5 wordt er een oudere vrouw in een rolstoel het vliegtuig ingebracht. Ze is duidelijk nogal ziek en we vragen ons af of dit wel goed komt. Ze gaat direct achter Marcel zitten en nieuwsgierig als ik ben kijk ik of alles wel goed gaat. Ik zie duidelijk dat ze diverse keren wegvalt met haar ogen en na 2 minuten hoor ik een doffe dreun. Tot mijn grote verbazing ligt ze voor de stoelen op de grond. Dit vind ik toch wel heel raar en ik waarschuw de stewardes omdat we er eigenlijk ook wel wat van schrikken.

En toen begon het hele circus......er werd direct omgeroepen of er een dokter aan boord was. Eerst werd er niet gereageerd maar na 10 minuten kwam er een Oosterijkse dokter van artsen zonder grenzen onze kant op. Hij vroeg gelijk om een bloeddrukmeter. Na veel zoeken kwam er eindelijk een meter die aangaf dat haar bloeddruk veel te laag was, vandaar dat ze ook steeds wegviel. De kans dat er wat zou gebeuren in de lucht was volgens hem zeer groot. En besloot de purser dat ze niet mee mocht de lucht in....

Het werd haar medegedeeld maar ze snapte er niets van omdat ze geen Engels sprak en uit Iran kwam. Een medepasagier heeft het haar en haar man toen verteld maar ze gaf met handen en voeten aan dat ze er niet uit wilde.

En dus werd er na bijna 1,5 uur een ambulance van Schiphol bijgehaald en de broeders tilde haar zonder pardon uit haar stoel op de brancard. En konden wij eindelijk vertrekken...

Later vertelde de stewardes dat ze zeer waarschijnlijk zou zijn overleden onderweg en dat ik door het te melden min of meer haar leven heb gered, vond ik zelf nogal aangedikt, ik voelde me juist alleen maar schuldig dat ik het gemeld had en dat ze er daardoor uit moest!

Op de vrijgekomen stoelen kwam een moeder met haar zoontje zitten en we hadden al gelijk leuk contact.

De vlucht verliep verder goed met af en toe een beetje turbulentie.

Ondanks de vertraging kwamen we op tijd aan op LAX en de landing verliep prima. Het weer zag er al goed uit en alleen dat maakte ons al helemaal happy.

Bij costums ging alles gesmeerd, de koffers waren er ook snel en voor we het doorhadden stonden we buiten op de Alamo bus te wachten.

Ik heb er alleen geen rekening mee gehouden dat het maandag presidentsday is en dat er dan veel mensen zijn die er opuit gaan. En dus was er geen 4 wheeldrive SUV meer te krijgen. Er stond er nog één maar daarvan was het profiel van de banden zo versleten dat we het niet aandurfde.

Toen viel mijn oog op een Jeep Grand Cherokee Laredo waar nog maar 11 duizend mijl op stond en waar een paar banden met dik profiel onder zaten. Na wat wikken en wegen besluiten we om die dan te nemen, ook al was het geen 4 wd. We laden de koffers in en rijden op ons gemak naar de 405 die ons in een goed half uur naar Huntington Beach brengt waar we eerst even naar Debby gaan om wat spulletjes af te geven. Ze is druk aan het werk en we blijven daarom niet te lang, aan het einde van de vakantie zien we haar weer.

We rijden nog even door naar Classic Industries voor een catalogus voor auto onderdelen die Marcel nog nodig heeft.

Eigenlijk hebben we best wel trek en dus stoppen we bij Denny's voor een snelle hap.

We halen tomtom tevoorschijn die ons de weg naar Pomona wijst; we nemen de carpoolstrook en kunnen op die manier lekker langs de files rijden.

We checken in bij Rodeway Inn en krijgen helaas niet dezelfde kamer als afgelopen jaren, de eigenaar herkend ons weer en verontschuldigd zich hiervoor. Ik vind het niet zo erg, de kamer die we nu hebben is wel wat kleiner maar dat geeft niet, het is groot genoeg voor ons tweetjes.

We gaan nog snel even wat dingetjes bij Albertsons halen en dan ons mandje in; Marcel voelt zich nog niet echt fit en we zijn eigenlijk heel moe na deze dag!

Donderdag 11 februari:

Vannacht ben ik om 1 uur wakker geweest en nu is het 6 uur en ben ik echt klaarwakker. We bellen even snel naar huis om te zeggen dat we goed zijn aangekomen en als ik naar buiten kijk wordt ik helemaal vrolijk; stralende zon komt me tegemoet!

We pakken wat drinken voor in de rugzak en gaan even bij Albertsons een broodje en wat lekkers voor vandaag halen. Ook koop ik maar even een flesje zonnebrand want wij bleekhoofdjes zullen wel last gaan krijgen van deze scherpe zon.

Bij Fairplex aangekomen kunnen we gelijk parkeren en lopen we het stuk naar de ticketboxen. We willen graag op een bepaalde tribune zitten maar die is helaas al vol. Dan maar iets dichter bij de start en wat hoger, dat maakt ons niet zo heel veel uit.

We kijken even bij de Nitromall voor leuke hebbedingetjes. Ze hebben limited ed. petjes van het de races die dit jaar voor de 50e keer worden gehouden. We zoeken of ze nummer 76 (bouwjaar van onze pick-up) hebben en na even zoeken hebben we hem. Samen met een mooi t-shirt kopen we deze merchandise en gaan dan rondkijken bij alle wagens van de rijders. Het wordt langzaamaan drukker en het valt ons vooral op dat er veel scholieren zijn. Later blijkt dit geen gewoon schooluitje te zijn maar gewoon een promotiecampagne van het leger, ze lopen allemaal met petjes, keykoords en rugtassen van US Army. Deze hebben hier ook een hele promotiestand waar de jeugd allerlei leuke spelletjes kan doen en dingen kunnen winnen. En oja, dan moeten zich wel even laten inschrijven voor een infodag....kijk zo kun je het natuurlijk ook doen!

We zoeken de tribune op en zitten heerlijk in de zon te genieten van de races.

Na een tijdje begint het wat te waaien en besluiten we om weg te gaan, we hebben hierna nog 2 dagen te gaan.

Als we van het Fairplexterrein af zijn rijden we naar Montclair Plaza; een grote Westfieldmall vlak bij Pomona. We kijken wat rond bij Macy's en andere zaken maar kunnen nog niet echt iets leuks vinden.

Bij de foodcourt eten we wat bij Panda express om vervolgens vlakbij het hotel bij Ross dress for less wel te slagen voor een paar t-shirt en een nieuwe riem.

We zijn nu eigenlijk best wel moe en na 2 afleveringen CSI val ik heerlijk in slaap.

Vrijdag 12 februari:

We hebben allebei goed geslapen en doen vanmorgen lekker rustig aan.

Omdat we morgen ook de hele dag naar de dragraces gaan hebben we besloten om deze ochtend eerst maar even wat te gaan shoppen. We halen even wat te drinken en een broodje bij de Albertsons op de hoek en rijden daarna naar de Chino Hills waar de grote winkels helaas nog dicht zijn. Dus eerst maar even een bakkie doen bij de Coffee Bean en Tea Leaf. Ze hebben daar een leuk zitje bij het raam en we kijken onze ogen uit naar alle dure auto's en zichtbaar gefortuneerde mensen die hier hun dagelijkse kop koffie komen halen. Je kunt echt zien dat dit een van de betere buurten van deze omgeving is.

Als de koffie en thee op is gaan we even kijken bij de supermarkt ernaast; Henry Marketplace. Hier hebben ze echt alleen maar biologische spullen. Erg leuk om ook eens zo'n supermarkt te bekijken, Wholefoods vind ik zelf ook altijd erg leuk om even rond te strunen.

Om 10:00 gaan we terug naar een ander gedeelte en lopen eerst even bij de Petco naar binnen. Geweldig hoor dit soort grote dierenwinkels! Je kunt hier werkelijk alles krijgen voor je dier.

Ik moet altijd erg lachen om de dingen die ze hier voor honden hebben; van voorzettrapjes om op de bank te komen tot aan hondenluiers voor een lange reis. Je gelooft het toch niet!

We vinden hier een leuk speeltje voor onze hond Chevy en kijken nog even door het raam hoe een paar hondjes een was en knipbeurt krijgen.

Dan op naar de Best Buy voor een computerspel. We slagen snel en lopen dan naar de Sportchalet waar Marcel vorig jaar goed kon slagen voor shirts en een leuk vest.

Maar ook hier hebben ze niet wat hij zoekt. De collectie is duidelijk minder dan vorig jaar. Geeft niet we hebben nog 3 weken om dingen te vinden!

Dan stappen we in de auto en eten voor het eerst deze vakantie even een broodje bij de Subway. Het blijft altijd leuk om je beleg weer eens in het engels te mogen opnoemen!

Marcel neemt een footlong en ik een halve; zo'n hele krijg ik echt niet op! Met volle buik rijden we naar de dragstrip bij Fairplex en zoeken onze plekjes op de tribune. De temperatuur is inmiddels aardig aan het oplopen en zelfs in t-shirt hebben we het warm...We smeren ons wel goed in want de zon brandt echt goed! We genieten van de races samen met de andere mensen op de tribune, het is geweldig om te zien hoe enthousiast de Amerikanen kunnen zijn bij deze races! We eten vers gebakken chips (echt superlekker!) en om een uur of half 4 houden we het voor gezien. Het is echt heel erg warm en we verbazen ons dan ook niet dat de thermometer in de auto 80 graden aangeeft, dit is dus bijna 27 graden celsius.

Omdat we geen zin hebben om ergens wat te gaan eten rijden we even naar de Vons waar we een bak met stukjes kip ophalen. We eten dit lekker op de kamer op en kijken even later naar de opening van de Olympische spelen in Vancouver. Veel krijg ik er trouwens niet van mee; voordat ik het weet ben ik in dromenland...

Zaterdag 13 februari:

Vandaag staan we om 7 uur op. We pakken voor de eerste keer de koffers weer in en doen dat lekker op ons gemak.

Omdat we vandaag een lange dag voor de boeg hebben eten we een uitgebreid ontbijt bij Carrow's aan de overkant van de straat. Marcel neemt een traditioneel ontbijt met eieren, spek, worstjes en hashbrows. Ik neem een iets gezondere versie met eieren, havermout en fruit.

Het smaakt heerlijk en naast ons zitten ook duidelijk mensen die naar de races gaan vandaag; ze hebben petjes en t-shirts aan van Pomona. Als ze afrekenen hoor ik een duidelijk Engels accent en ik kan het natuurlijk niet nalaten om ze even aan te spreken. Als ze horen dat we uit Nederland komen reageren ze enthousiast; we praten over de races en de Europese wedstrijden.

Ze vertellen dat zij kaartjes hebben voor top eliminator club, dit is de tribune vlak bij de start. Het kost ze aardig wat centen maar dan hebben ze ook alles wat ze willen; er zit eten en drinken bij inbegrepen. Dit is toch iets wat we voor een volgende keer in overweging gaan nemen.

Als we ons eten op hebben nemen we afscheid. Het is nog wat aan de vroege kant en daarom gaan we eerst even bij een winkel kijken waar ze DC schoenen voor Valentijn moeten verkopen. Als we daar aankomen hebben ze niet de schoenen die hij wil en kunnen we het niet laten om even een bakkie bij Starbucks te halen. Het is alweer superlekker weer en op een terrasje voor de winkel genieten we van onze koffie en thee en vooral van het weer.

Dan is het tijd om naar de baan te gaan en we zien onderweg een tankstation waar we voor $ 2,75 per gallon kunnen tanken. Voor $25,- zit de tank weer vol en gaan we weer op weg naar Fairplex.

De temperatuur is inmiddels ook al weer aardig aan het oplopen en ik laat daarom mijn vest lekker in de auto liggen, ik loop nu al in mijn t-shirtje te puffen.

Het is superdruk bij de baan; je kunt echt zien dat de zaterdag de favoriete dag is om hier heen te gaan. Met een grote beker drinken gaan we even in de schaduw zitten en mensen kijken. Dit is nog steeds leuk, echt ongelooflijk wat voor types daar allemaal lopen!

De races zijn weer enorm gaaf, er wordt ook met klassiekers geraced en dat maakt het vandaag wel heel speciaal.

Om 16:30 houden we het voor gezien; we moeten nog naar Long Beach rijden en willen niet het hele stuk in het donker rijden. Als we aankomen bij het hotel in Long Beach wat ik had uitgezocht blijkt het te zijn volgeboekt door een of ander conferentie. De receptionist stuurt ons naar een hotel verder op maar ook dit zit vol... Deze stuurt ons naar het Current Hotel en daar hebben ze gelukkig wel plek. Het is een heel leuk hotel met mooie kamers die heerlijk ruim zijn. Het zit aan highway 1 en als we de koffers in de kamer hebben gezet gaan we eerst kijken voor wat eten.

We hadden al wat gezien op de heenweg en we rijden dus terug om bij deze chinees wat te eten. Het smaakt echt heel goed en met volle buiken kijken we nog even in winkeltjes in de buurt.

Na 2 afleveringen CSI gaan we vandaag vroeg onder de wol want morgen gaat de wekker om 5 uur.

Zondag 14 februari:

Hoewel de wekker al om 5 uur ging gaan we er "pas"om 5:30 uit. Douchen, aankleden en de koffers weer inpakken en in de auto. Bij een bakkerij even verderop in de straat halen we koffie en broodjes en als we dit op hebben gaan we richting het Veteran Stadium waar vandaag de Swapmeet van Long Beach is. In tegenstelling tot gistermiddag is het best frisjes buiten en ben ik blij dat ik mijn jas lekker aan heb. Op de Swapmeet is het best nog druk en moet ik eigenlijk heel erg lachen om alle mannen die hier met van die speelgoedkarretjes lopen waar ze de door hun gekochte spullen in mee kunnen nemen. Het is volgens mij echt een hype hier want overal zien we ze lopen met dezelfde soort karretjes!

We vergapen ons weer aan alle waar die ze hier te koop aanbieden; we slagen voor wat souveniertjes en een pet voor Marcel.

Na 2,5 uur zijn we eigenlijk wel uitgekeken en zetten dan koers richting Tulare. Over de 405, de 5 en hw 99 rijden we eerst nog door LA daarna door de bergen en dan ineens in de dikke mist door de vallei.

Bij Tulare nemen we de afslag en rijden in 1 keer naar Apple Annie's, een heel leuk dinertje waar we 3 jaar geleden ook gegeten hebben. We moeten even wachten op een tafel maar na een kwartiertje is er plek voor ons. Ik neem een lekkere sandwich en Marcel een hamburger, het smaakt wederom erg lekker.

Na het eten gaan we richting Three rivers wat ons eindpunt voor vandaag is. Als we de 198 east nemen valt het ons op hoe groen het hier eigenlijk is! We rijden door Lemon Grove langs eindeloze sinasappel- en andere fruitplantages en genieten vooral bij het meer net voor Three rivers van de schitterende uitzichten.

Het hotel van vandaag, Comfort Inn, is makkelijk te vinden en we worden echt heel vriendelijk geholpen door de receptioniste. We krijgen een nette en ruime kamer en omdat het eigenlijk nog vroeg is (14.00) besluiten we om Sequoia National Park nog in te gaan.

Het is ook nu weer heerlijk weer en we rijden eerst door het leuke dorpje heen om vervolgens in de rij te komen staan om in het park te komen. Als we door de controle zijn nemen we de weg naar boven. De uitzichten zijn schitterend maar de weg zelf is dit niet; het zijn heel veel haarspeldbochten en ik wordt er zelfs een beetje misselijk van op een gegeven moment. We stoppen daarom ook regelmatig voor frisse lucht en mooie uitzichten. Hoe hoger we komen, hoe meer sneeuw er langs de kant ligt. We hebben alleen nog maar "kleine" bomen gezien totdat we zomaar opeens een gigantische sequoia zien! Wat een enorme stam hebben deze bomen zeg; je kunt het je bijna niet voorstellen. Als we doorrijden komen we bij het museum uit. Hier kunnen we een paar prachtige bomen bewonderen en bezoeken we het museum. Als we doorrijden naar de General Sherman tree valt het ons op hoe druk het hier eigenlijk is; de parkeerplaats staat helemaal vol en men staat in de rij voor een plekje.

Na ruim 20 minuten wachten hebben we het eigenlijk wel gezien, dan zien we deze beroemde boom maar niet... We willen eigenlijk nog verder het park in maar hoe verder we rijden, hoe meer sneeuw er komt en hoe meer er op de weg ligt. We hebben helaas geen sneeuwkettingen en besluiten daarom om terug te gaan en geen risico's te nemen. Tijdens te terugweg zien we nog een paar prachtige uitzichten met mist over de bergtoppen maar wordt ik nog misselijker dan de heenweg door al het bochtenwerk.

Ik ben dan ook blij als we bij het bezoekerscentrum aankomen waar we nog even rondkijken en wat kopen.

Op de terugweg naar het hotel zien we een California Pizza Kitchen en besluiten dat we daar gaan eten vanavond. Het is vrijwel tegenover ons hotel en we gaan dan ook lekker lopend er naar toe (hoewel dat stukje in het donker langs te snelweg niet echt mijn favoriete wandeling was..)

We eten de pizza aan grote picknicktafels in het restaurant en kijken ondertussen naar de uitslag van de finale van de dragraces van die dag op een groot scherm. Tot onze grote vreugde heeft John Force gewonnen bij de funnycars, dit gunnen we hem zo! Hierna lopen we terug naar het hotel en gaan moe maar voldaan van alle mooie indrukken lekker slapen.

Maandag 15 februari:

Vandaag ben ik weer vroeg wakker; Marcel voelt zich nog steeds niet echt lekker en heeft vannacht wat lopen spoken. We doen daarom heerlijk rustig aan en nemen een ontbijtje in het hotel wat echt heel goed smaakt! Het is een uitgebreid buffet met van alles en nog wat.

Na het uitchecken rijden we op ons gemak weer door Lemon Grove waar we tot onze verbazing een Nederlandse vlag zien hangen. Het is de vlag van Berghuis Pomegrade. Je ziet die Nederlanders ook echt overal! We rijden door en hoe verder we komen, hoe mistiger het weer wordt. Best jammer want hier in de vallei moet je volgens mij best ver kunnen kijken. We rijden de 198 af en gaan in een of ander armoedig dorpje even tanken (ben de naam kwijt, het was heeel klein) We rijden verder en het valt ons op hoeveel landbouw er hier is; er zijn veel boomgaarden waar de bomen al volop in de bloesem staan, dit geeft zo'n heerlijk voorjaarsgevoel.

Na de vallei gaan we weer langzaam de bergen in en is de weg eerst nog een beetje saai; na Coalinga wordt het zo'n mooie route! Het is heel prairie-achtig en we zien grote ranches in de bergen. We genieten echt van deze omgeving en vinden het haast jammer dat we bij San Lucas de 101 op moeten.

Onze magen knorren ondanks het lekkere ontbijt alweer en bij King City nemen we daarom een lekkere lunch bij Denny's.

Dan gaan we verder op de drukke 101 en eigenlijk is dit best een saai stukje weg in vergelijking met de 198. In de buurt van Gilroy wordt het weer bergachtig en nemen we de afslag naar Gilroy, de knoflookhoofdstad van Californië. Overal kun je hier knoflookprodukten kopen, echt heel grappig.

We moeten heel even zoeken naar ons hotel maar de Quality Inn toch makkelijk te vinden. Ook hier hebben we weer een erg aardige receptionist die ons van allerlei informatie voorziet.

Als de koffers in de kamer staan gaan we snel op pad waar we hier voor komen: de premium outlets!

Het is aan de overkant van de weg en bestaat uit vier "centra". We nemen de eerste die we tegen komen en slagen al gelijk goed! We slaan flink in want omdat het vandaag President Day is, krijgen we overal nog meer korting. Met tassen vol gaan we terug naar het hotel.

Vanavond eten we bij Black Bear Diner, we nemen allebei een hamburger en een bord knoflookpatat wat echt superlekker is.

Na het eten gaan we even naar de 7-eleven aan de overkant waar we een telefoonkaart halen waarmee we naar huis kunnen bellen; voor $ 10,- kunnen we vanaf elke telefoon ongeveer 4 uur bellen, dat is natuurlijk altijd makkelijk.

Dinsdag 16 februari:

Vandaag zijn we weer op tijd uit bed. Na alles ingepakt te hebben, wat natuurlijk even anders is met al die aankopen, nemen we een lekker ontbijtje in het hotel. We zijn de enige in de ontbijtruimte en dat is best raar.

Na het uitchecken rijden we de 152 west op en pinnen onderweg nog even voor de komende dagen. De 152 is een leuke bergweg waar je dwars door het bos rijdt en dan ineens boven op een grote berg staat met prachtig uitzicht over de vallei. Bij Watsonville rijden we hw 1 op richting Santa Cruz; the Mystery Spot is onze bestemming voor vanmorgen.

We komen wat te vroeg aan en moeten even wachten tot het hek opengaat. We zijn niet de enige die vandaag dit "wonder" willen bezoeken. Gelukkig kunnen we met de tour van 10:00 mee en na wat in het winkeltje rondgeneusd te hebben, gaan we lekker op een bankje buiten wachten tot de tour begint.

Onze gids is een soort John Candy figuur die zeer begaan is met zijn werk. Vol overgave vertelt hij over het vreemde fenomeen met de rare zwaartekracht. Ik luister met sceptis; we zijn eigenlijk veel te nuchter hiervoor.

Wel heb ik door dat er "iets" met de zwaartekracht is; ik voel me af en toe wat duizelig maar ik heb zelf het idee dat dit komt omdat de paden en gebouwen zo schots en scheef staan...

Ik zelf vind het een beetje "mindtricking" en neem alles maar met een korreltje zout. De Amerikaanse toeristen nemen alles, lijkt het wel, voor zoete koek..

Al met al had ik het niet willen missen maar ik blijf er een beetje raar gevoel bij houden..

Na de rondleiding rijden we weer naar hw 1 welke we het laatste stukje tot aan San Francisco blijven volgen. We stoppen even bij een strandje en genieten van het wederom mooie weer en de ruige zee.

In Pacifica eten we even een broodje bij Subway en zetten dan koers richting San Francisco waar we om een uur of half 3 aankomen in het hotel.

Het is de derde keer dat we in The Wharf Inn verblijven en tot mijn grote vreugde krijgen we dit keer een kamer met balkon aan de voorkant met uitzicht over de Fisherman's Wharf.

We hebben vanmorgen al gezien dat ze voor morgen goed weer voorspellen en ik bel daarom met het kantoor de watervliegtuigtour om te reserveren.

De man legt uit dat het vliegtuig morgen in onderhoud gaat maar dat hij vandaag om half 4 nog een plekje heeft en of we dit gaan redden. We overleggen even en besluiten dan om het gewoon te doen! En dus moeten we als een gek naar Sausolito, de andere kant van de brug.

Gelukkig kennen we na 3 keer San Francisco de weg een beetje en zijn we binnen 20 minuten op de plaats van bestemming. Het andere stel wat mee gaat in het vliegtuig arriveert 10 minuten later en om ongeveer half 4 gaan we het vliegtuig in. We krijgen allemaal koptelefoontjes met microfoontjes op en als hij gaat varen is het net of je gewoon in een boot zit...

Het vliegtuig maakt steeds meer gang en het is net een speedboot, maar voor we het weten zitten we in de lucht! Ik vind het al gelijk helemaal geweldig, je hebt helemaal niet door dat je in zo'n klein vliegtuigje zit en we hebben door het superheldere weer geweldige uitzichten over de haven, Muirwoods, de kust, natuurlijk de Golden Gate Bridge, de stad, Baybridge, Treasure Island en Fisherman's Wharf.

We nemen zoveel mogelijk foto's en luisteren naar alle informatie die de piloot ons geeft over de dingen die we zien.

Het half uur is eigenlijk zomaar voorbij en het landen gaat net zo makkelijk als het opstijgen; voor we het weten varen we weer over het water richting het aanmeerpunt. Nog even wat foto's bij het vliegtuig en we zitten al weer in de auto terug naar het hotel.

We raken niet uitgesproken over deze ervaring, dit is echt een van de gaafste dingen die we hier gedaan hebben!

Terug bij het hotel gaan we een stuk langs de Wharf lopen en eten we pizza.

Vandaag ook weer op tijd naar ons mandje na al deze indrukken.

Woensdag 17 februari:

We hebben goed geslapen en eten vanmorgen een broodje met koffie bij Boudin Bakery. Buiten is het alweer heerlijk weer en het zonnetje stemt ons weer helemaal vrolijk.

We pakken de auto en gaan op weg langs het water, eerst kijken we even bij North Beach waar een hoop mensen met hun hond lopen.

Dan nemen we de weg verder langs de kust en de Golden Gate brug naar Baker Beach. Hier lopen we heerlijk een stuk langs het strand en maken nu eens een keer foto's van de brug aan de "andere" kant. Lands End is onze volgende stop en we hebben weer best helder weer waardoor we echt heel ver kunnen kijken wat natuurlijk geweldig is. Na een kijkje bij Sutro Baths gaan we naar het Golden Gatepark. Hier is het echter zo vreselijk druk dat we onze auto echt nergens kwijt kunnen...ik baal hier best van want ik had graag in het park de verschillende bezienswaardigheden willen bekijken. Maar dan hadden we zo'n stuk moeten lopen want dit park is echt heel groot.

En dus besluiten we maar om terug te gaan naar het hotel. We gaan de Wharf weer op en kopen wat ansichtkaarten, bekijken Pier 39 en kijken rond bij de zeeleeuwen waarvan er beduidend minder zijn dan afgelopen jaren.

Marcel voelt zich weer niet echt superlekker en daarom gaan we terug naar het hotel waar hij even gaat slapen en waar ik op mijn gemak de kaarten kan schrijven. Ook ga ik even op balkon staan, heerlijk genieten van het weer. Wanneer Marcel weer wakker en gelukkig wat fitter is gaan we de Wharf weer op. We shoppen wat en ik vind mijn favoriete parfum weer bij een van de parfumwinkeltjes. Tegen etenstijd hebben we geen idee wat we moeten eten en als we langs de in/out burger komen vinden we allebei dat we die nou maar eens moeten gaan proberen. Het smaakt goed en we na het eten gaan we nog even de straatjes achter de Wharf in om winkeltjes te kijken. Het is ook hier veel souvenierspul hier maar in Taylorstreet zit een leuke winkel "route 66", hier kunnen we altijd wel een tijdje rondstruinen tussen alle jaren 50 en 60 spulletjes. Ook de spyshop op Beach slaan we niet over en we zien dat er weer veel nieuwe snufjes zijn bijgekomen, altijd leuk om te zien.

Als we de voeten beginnen te voelen van al dat geslenter gaan we weer richting hotel. Hier gaan we even op balkon staan om mensen te kijken. Vandaag toch ook weer redelijk op tijd kruipen we onder de wol.

Donderdag 18 februari:

Als we wakker worden zien we dat het wederom een mooie dag is. Wat boffen we deze vakantie zeg! Vorig jaar hadden we veel regen en bewolking, dit jaar hebben we nog geen regen gezien en maar af en toe een wolkje.

Het ritueel van alles weer inpakken gaat vanmorgen best snel en ook het uitchecken is zomaar klaar. Vandaag staat een lange rit op het programma en na een croissantje en koffie van de 7-eleven aan de overkant van het hotel, stellen we tomtom in naar Placerville, onze eerste stop voor vandaag.

Tom lijdt ons door het centrum van San Francisco door straten waar we nog nooit gereden hebben en binnen 10 minuten zitten we al op de Baybridge, dat gaat echt lekker vlot. Omdat we de stad uitrijden hebben we geen last van files, als we de brug afkomen zien we dat het verkeer de stad in flink vast staat, tot aan de verre buitenwijken toe.

De rit over de 80 is een leuke rit, we moeten bij Carquinez bridge even tol betalen en kunnen dan weer verder op weg richting Sacramento. Het landschap is hier weer heel anders dan bij de kust, ik vind dit altijd zo grappig om te zien.

In Sacramento is het even wat drukker maar wanneer we de 50 opgaan wordt het weer wat rustiger. Bij Placerville nemen we de afslag en zetten onze auto in het centrum neer, we kunnen hier 2 uur parkeren.

We bekijken wat winkeltjes waaronder een grote legerdump waar ze echt van alles te koop hebben. Ik ben eigenlijk op zoek naar de beroemde pop aan de strop maar op een of andere manier kunnen we deze niet vinden. We lopen de hele straat een keer op en neer maar we vinden hem niet. Is niet erg, er zijn hier genoeg leuke kleine winkeltjes om in rond te snuffelen.

Marcel hoest nog steeds behoorlijk en is nog verkouden. Onze eindbestemming voor deze dag zou eigenlijk Kings Beach aan Lake Tahoe, waar we morgen dan een snowmobiletour zouden gaan doen, maar we besluiten om dit niet te doen. Het is zo koud op de berg en aan het bekkie op de snowmobile dat het ons geen goed idee lijkt om het in deze toestand te doen. En dus gaan we wel richting Lake Tahoe maar rijden door. In Lake Tahoe nemen we de 207 die ons door de bergen naar Minden lijdt. Hier nemen we even lekker een fruitsmoothie bij een soort van Jamba Juice en genieten op het terras van het heerlijke weer en de aangename temperatuur.

In Minden gaan we de 395 op en we zijn wederom onder de indruk van deze prachtige weg.

Na iedere bocht is er weer wat anders te zien en we komen weer langs leuke oude dorpjes waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan.

Ik had bij de planning gedacht om in Topaz Lake te gaan slapen maar als we daar aankomen is er eigenlijk wel heel weinig te doen daar en na op de kaart te hebben gekeken en tomtom te hebben geraadpleegt besluiten we om door te rijden naar Bishop. Hier hebben we een keer gegeten tijdens onze eerste reis en dat zag er toen leuk uit. Best nog een lange rit maar Marcel vind het absoluut niet erg om nog een stuk te rijden.

We komen wel weer meer sneeuw tegen en als we bij Mono Lake aankomen worden we weer op een prachtig uitzicht getrakteerd met besneeuwde bergen die reflecteren in het meer.

Hoe verder we weer naar het zuiden rijden, hoe minder sneeuw er nog ligt en na een tijdje is zelfs alles groen.

Na 2 en half uur rijden komen we aan in Bishop en moeten hier een hotel gaan zoeken, geen probleem; we zien een Vagabond Inn die er wel leuk uitziet en als we een leuke kamer krijgen.

We hebben net alles geïnstalleerd als ik ineens een mier op de muur zie lopen. Ik kijk nog eens goed en zie dan ineens overal mieren! Op de muren, in de badkamer en de kast.

Ik bel gelijk met de receptie om het te melden en die zeggen op hun beurt dat ze met een mierenspray langs zullen komen. Ik hang weer op en bedenk me dan dat ik helemaal niet in die lucht wil slapen! Op hetzelfde moment gaat de telefoon weer en vraagt de, overigens zeer aardige receptioniste, of we even naar de balie willen komen voor een andere kamer.

Ze legt uit dat door het warme weer ook de mieren weer "wakker" zijn geworden..We krijgen zonder problemen een andere kamer waar ik natuurlijk eerst even op inspectie ga, maar waar geen mier te vinden is.

Vanavond eten we maar even makkelijk bij de Denny's naast het hotel en halen nog even wat boodschapjes bij de Vons. Als we terug zijn check ik nog even de mail op de algemene computer bij de receptie en na een paar afleveringen Bones vallen bij mij de ogen wel dicht.

Vrijdag 19 februari:

Ondanks de best lange dag van gisteren zijn we weer vroeg wakker en bijzonder uitgeslapen. Als ik naar buiten kijk is het wederom heerlijk weer en na het inpak- en uitcheck ritueel rijden we naar Starbucks voor een croissantje en koffie.

We gaan ook nog even bij Erik Schats bakery kijken en ik verbaas me hoe groot deze bakkerij is en hoe leuk je hier allerlei "Nederlandse" produkten kunt krijgen zoals stroopwafels e.d.

Dan stappen we in de auto voor een prachtige rit over de 395 naar Lone Pine. Bij de stoplichten (de enige in de stad!) gaan we naar rechts en rijden voor we het weten door een mooi gebied.

Bij Movieroad gaan we wederom naar rechts en kijken onze ogen uit naar de vreemde rotsen. We kunnen ons voorstellen dat hier zoveel films zijn opgenomen, het is bijna surrealistisch als je hier rondloopt. Op internet had ik een omschrijving naar de arch gevonden en al snel hebben we de bordjes voor de trail gevonden. Na een korte, leuke wandeling staan we zomaar voor de arch. Het is echt een prachtige boos waardoor je mooie foto's van een besneeuwde Mount Whitney kunt maken. We kijken nog wat rondom de arch en stappen dan weer in de auto om de dirtroad nog we verder te rijden. De omgeving is hier echt heel mooi en steeds als we uitstappen om te kijken valt het ons op hoe stil of het is. Je hoort echt helemaal niets; geen wind, geen vogels, geen auto's; helemaal niets. Dit hebben we in andere parken ook wel meegemaakt en het blijft een bijzondere ervaring.

Als we de dirtroad uit hebben gereden komen we weer op de Whitney Portal road die ons weer naar de 395 lijdt.

Dan gaan we weer verder zuidelijker en weet ik dat ik goed moet opletten om de weg die ons naar onze volgende bezienswaardigheid gaat brengen, niet te missen.

Ik zie de cilindervormige berg en ook tomtom geeft aan dat we naar links moeten. We rijden best hard op de 395 en moeten dan ook flink remmen om de afslag Cinderroad niet te missen. De verharde weg gaat over in een dirtroad en met bordjes staat goed aangeven hoe je naar de Fossil Falls moet rijden. In 5 minuten zijn we op de parkeerplaats waar we aangesproken worden door mensen die er al zijn geweest maar die zeggen dat er volgens hun geschoten wordt. Ik moet eigenlijk we even lachen want ik had op de kaart al gezien dat er een naval weaponcentrum in de buurt is en als ik ze dat vertel zijn ze zichtbaar opgelucht..

Er is hier vooral veel zwarte lavasteen en een korte trail door en over de stenen lijdt ons naar de falls. Het is best vreemd, eerst zie je niets en hoe dichterbij je komt hoe meer de de vreemde rotsen ziet. We kijken wat rond en zoeken de volgende oranje pijl die de trail moet aangeven. We kunnen hem echt niet vinden en vragen ons af of we soms naar beneden de kloof in moeten. Dit zien we allebei niet echt zitten en we na nog wat te rond te hebben gelopen nemen we de weg terug naar het parkeerterrein.

Terug op de 395 stoppen we nemen we de afslag bij Pearsonville om bij een grote autosloperij te kijken. Als we daar komen is hij gesloten en rijden we door naar de Subway die in een benzinepomp gevestigd is voor een broodje.

Na deze lunch vervolgen we onze weg over de 395 om vervolgens de 14 richting Red Rock Canyon State Park te nemen. Als we hier aankomen betalen we netjes de fee in een zakje voor een permit. Eigelijk is het maar een hele kleine loop die je rijdt dwars over een campsite maar de rotsen zijn heel bijzonder. We genieten van een paar eekhoorntjes die bij een camper in de buurt op de picknicktafel nootjes aan het pikken zijn, het zijn brutale beestjes!

Het bezoekerscentrum is gesloten en we rijden het park uit richting Majove. Hier rijden we even rond ons hotel te vinden. Het is nog vroeg en nadat we getankt hebben komen we tot de conclusie dat dit eigenlijk een beetje raar plaatsje is. Daarom rijden we door naar Barstow waar we een leuke Quality Inn vinden. We eten even makkelijk Panda Express in een soort omgebouwd stationnetje, het ziet er allemaal leuk uit.

Moe van alle indrukken vandaag vallen mijn ogen weer op tijd dicht.

Zaterdag 20 februari:

Vannacht ben ik nog wakker geworden van harde wind en regen maar als ik nadat we wakker zijn geworden naar buiten kijk, schijnt het zonnetje alweer uitbundig.

We checken uit, gooien de tank vol en rijden richting Yermo waar we ons ontbijt eten bij Peggy Sue een heel leuk dinertje waar we vorig jaar ook gegeten hebben. Een aantal van dezelfde (bijna even antieke...) serveersters werken er nog en we laten de eieren en toast ons goed smaken.

We kijken nog even rond in het winkeltje en kopen we kleine dingetjes.

De rit over de 15 is vrij druk maar ook mooi, de woestijn is toch altijd weer een apart gebied. Vandaag staat eerst Primm op het programma voor het shoppen en als we daar aankomen zien we achter de outlets auto's racen die veel stof veroorzaken. We rijden erheen en komen zomaar midden in een baja race terecht, dit is leuk! We hebben dit nog nooit gezien en kijken vol bewondering naar de hoge sprongen die deze auto's maken. Ook verbazen we er ons over het feit dat je zo dicht bij de baan kunt komen, er zit zelfs nergens een afzetting. We nemen de tijd om te kijken en gaan dan toch nog even shoppen. We slagen allebei voor een nieuwe zonnebril, die van mij was echt aan vervanging toe en Marcel heeft gewoon een zonnebrillentic.

Buiten de mall eten we bij Madgreek een gyrosplate die echt superlekker smaakt en waarvan de hoeveelheid zoals gewoonlijk weer veel te veel is. Met volle buiken rijden we richting Las Vegas waar we hopen een kamer voor een leuke prijs te kunnen krijgen op deze zaterdag.

We rijden de strip op naar Paris; hier heb ik voor morgen en overmorgen gereserveerd en we hebben de hoop dat we alvast een kamer kunnen krijgen waar we dan vervolgens kunnen blijven voor 3 nachten. Het is helaas valse hoop want voor 1 nacht vragen ze $180,- wat normaal is voor Paris in het weekend maar wetende dat ik voor morgen en overmorgen $80 per nacht heb betaald doen we het niet.

We gaan terug naar de auto en besluiten het aan de overkant van de strip te proberen omdat we ook wel kunnen nagaan dat we deze dag de hoofdprijs betalen. Ik had op het forum goede verhalen over Rio gehoord en dus besluiten we daar heen te gaan. Bij de incheckbalie staan we wel een half uur in de rij, wat is het hier druk zeg! Als we aan de beurt zijn krijgen we te horen dat ze volgeboekt zijn..dat is balen zeg! Aan de overkant staat de Golden Coast en als we daar informeren kunnen we voor $70,- een kamer krijgen wat we gelijk doen.

Na de koffers op de overigens mooie en ruime kamer te hebben gebracht gaan we het casino verkennen. Het is best groot en er zijn genoeg eet- en drinkgelegenheden. Ik zie een buffetrestaurant en we besluiten om daar morgenochtend te gaan eten.

Na wat te hebben gegokt en helaas niets te hebben gewonnen gaan we naar de bar van TGI Fridays voor een biertje. Het zit hier gezellig en het kijken naar de mensen hier is weer zo vermakelijk!

Als we honger krijgen vragen we om een tafeltje en eten echt lekker; Marcel weer eens een hamburger en ik heb heerlijke pasta. Nat het eten kijken we nog even in het casino voordat we gaan slapen.

Zondag 21 februari:

Ik heb vannacht niet zo heel erg lekker geslapen en sta niet echt fit op. Marcel daarentegen heeft goed geslapen en voelt zich voor het eerst sinds deze vakantie wat beter en minder verkouden.

We gaan naar beneden voor het ontbijtbuffet en komen er al snel achter dat dit eigenlijk niets voor ons is. Er is zoveel te krijgen en we eten in verhouding maar zo weinig dat het eigenlijk zonde is van het geld, maarja we wilde het gewoon een keer proberen.

Na het uitchecken rijden we weer naar de strip en kunnen wonderbaar al inchecken bij Paris.

We hebben een standaardkamer maar het is wel een mooie kamer. Ik ben vooral helemaal weg van de enorme badkamer met apart bad en een douchecabine, heerlijk wat een ruimte zeg.

Omdat ik nog niet echt fit ben kruip ik even mijn bed in voor een dutje en gaat Marcel alvast het casino hier ontdekken.

Na 1,5 uur wordt ik weer wakker en voel ik me gelukkig weer een stuk beter. Even later komt Marcel ook weer boven en stelt hij voor om naar de autoshow in het Imperial Palace te gaan.

We gaan lopen en het is wederom lekker weer hoewel het wel flink waait en het daarom wat frisser aanvoelt. In het Imperial Palace is het even zoeken waar we heen moeten maar na wat vragen vinden we uiteindelijk de lift die ons naar de juiste verdieping brengt. We hebben coupons van Paris waardoor we maar voor 1 persoon hoeven te betalen, dat scheelt weer.

We kijken rond en zien wel een paar aparte auto's maar zijn eerlijk gezegd niet echt heel erg onder de indruk van deze show. Geeft niet, we hebben het in ieder geval een keer gezien.

We lopen verder naar de Fashion Show Mall waar we boven in de foodcourt wat eten. We wilde eigenlijk nog wat winkelen maar het is 19:00 en de winkels gaan stuk voor stuk sluiten en lopen we dus maar terug naar het hotel. Aan de overkant is net de show bezig van Treasure Island maar de wind is zo koud dat we lekker doorlopen, we hebben deze toch al een keer gezien.

Terug in het hotel kijken we nog even in het casino en gaan dan naar de kamer.

Maandag 22 februari:

We hebben goed geslapen en doen vanmorgen lekker rustig aan. We halen in het hotel koffie en een broodje en lopen dan naar het MGM grand om te kijken bij CSI experience. Hier kun je zelf CSI naspelen en hoewel het mij helemaal leuk lijkt, ziet Marcel het niet zo zitten omdat hij niet zo goed Engels spreekt. We moeten echt even zoeken maar vinden het dan uiteindelijk. Er is een of andere grote conferentie want het is superdruk en overal lopen mensen met badges. In het winkeltje bij de experience koop ik een geinig rolletje plakband voor mijn collega en een magneet voor onze koelkast.

Als we terugkomen bij het hok van de leeuwen zijn ze er net en we kijken even naar deze beesten. Aan de overkant bij New York New York kijk ik of ik een vrijheidsbeeldje kan vinden voor vrienden maar het enige wat ik vind is een magneetje; dan neem ik die wel mee.

Als we teruglopen richting ons hotel komen we bij naast de M&M store langs een kantoortje van Tix4tonight. We kijken op de schermen want we willen vandaag eigenlijk wel een keer naar een show toe. De prijzen vallen ons behoorlijk tegen, we kiezen daarom voor de Petscomedy theather in Planet Hollywood. De show is om 16:00 en dus hebben we nog de tijd om te shoppen op de miracle mile in Planet Hollywood. Bij de boxoffice krijgen we onze kaartjes en dan is het wachten tot de zaal opengaat. Als de deur opengaat is het een heel klein theatertje met gewone losse stoelen. We hebben wel een mooi plekje en we moeten eerlijk zeggen dat het een hele leuke show is, die Popovich weet wel hoe je beesten moet trainen.

De hele show duurt een uurtje en voor wat frisse lucht gaan we de strip nog even op. We lopen naar de overkant waar we het Citycenter bij het Aria hotel ingaan. Hierover kunnen we alleen maar zeggen: WOW! Nog niet alle winkels waren open maar echt alle dure merken zijn hier vertegwoordigd. Wat een mooie mall zeg! Alles met marmer en hele aparte architectuur.

We lopen ook nog even naar het Aria en ook hier valt onze mond open hoe mooi het hier is. Heel ruimtelijk en zo groot! We verdwalen bijna en zijn blij als we uiteindelijk op weer op de strip staan. We eten wat bij de showcase foodcourt en omdat we moe zijn van al het geloop van vandaag gaan we vroeg slapen.

Dinsdag 23 februari:

We zijn vroeg wakker en pakken alles weer in. Na het uitchecken zetten we alles weer in de auto en tanken bij een pomp achter het hotel. Hier nemen we gelijk koffie en een broodje welke zowaar goed smaken.

Na een laatste blik op de strip gaan we de 15 weer op om dezelfde weg als van de week weer terug te rijden. Net na de grens met Californië nemen we de afslag Cimaroad. We komen op een mooie weg uit met in het begin veel Joshua trees. Naast de weg staat een bord met "Watch out for Tortois", we kijken elkaar aan met de vraag wat ze hier mee bedoelen..Turtles kennen we wel maar wat zijn nou weer Tortois? We laten het maar rusten en kijken goed uit voor iets wat we niet weten wat het is! ;-)

We zijn niet de enige die deze weg nemen en het valt ons op hoeveel verkeer er hier is midden in de woestijn. Bij Kelso parkeren we de auto en kijken rond bij het oude stationnetje en zien op een bord dat tortois inderdaad schilpadden zijn, maar dan wel van die grote landexemplaren.

We rijden door en zien in de verte de Kelso dunes liggen. Het ziet er mooi uit maar we gaan er niet naar toe, we rijden door naar Amboy. Voordat je bij Roy's cafe en motel komt moet er een "schoenenboom" langs de weg staan waar mensen om een of andere reden allemaal schoenen in hebben gehangen. We zien hem niet maar wel een boom waar allemaal slipjes en bh's in hangen.

Een stukje verder zie ik iets liggen. Het is de schoenenboom die helaas omgevallen is.

Bij Roy's cafe en motel kijken en lopen we even rond. Het is wel leuk om te zien hoe het hier vroeger moet zijn geweest; het is tenslotte een nostalgisch stukje route 66.

Door de woestijn vervolgen we onze weg richting 29 palms. Het verbaasd ons wat een "zooitje" het hier af en toe is; overal staan oude, verlaten huisjes en dichtgetimmerde gebouwen.

Soms staan er dan weer wel mooie huizen tussen, het is een beetje raar gezicht.

In 29 palms eten we even wat bij Denny's en rijden op ons gemak door naar Palm Springs, waar we bij motel 6 een kamer nemen.

Het is hier heerlijk warm, ongeveer 24 graden en we genieten van het mooie weer. We doen even wat boodschapjes en we eten vanavond bij Elmers, een leuke diner waar wel veel oudjes zitten maar wat ook wel weer zijn "charme" heeft. Het eten is in ieder geval erg lekker en met volle buiken kijken we nog wat tv voordat we gaan slapen.

Woensdag 24 februari:

We hebben prima geslapen vannacht en staan vroeg op. Buiten zie ik dat het geregend heeft maar de lucht breekt nu weer helemaal open en de zon komt heerlijk door. We checken uit en nemen koffie en een broodje bij Starbucks. We stellen tom in voor Salton City en het duurt maar even of we zijn Palm Springs al weer uit. Via de 10 gaan we naar de 86, dit is een leuke weg omdat er hier veel grote palmboomkwekerijen zijn, wat heel leuk is om te zien.

Bij Salton Sea nemen we een afslag naar het meer toe en komen door een heel armoedig stuk heen; alles is hier vervallen en het lijkt wel een spookstad.

Het uitzicht over het meer is echter wel mooi en we zien een grote kolonie pelikanen verderop. We kijken een beetje met verbazing rond en rijden daarna terug naar de 86 om vervolgens de 78 richting Anza Borrego te nemen.

Het valt ons op dat hier veel campers zijn en bijna net zoveel crossmotoren. Het is hier vrij crossen door de woestijn en je ziet ook her en der mensen door de woestijn heen rijden. We vinden dit toch wel een beetje raar; het is hier al zo'n mooi gebied en dit wordt toch wel een beetje verpest zo..

Na het Octillo Wells is het gebeurt met het crossen en komen we langs prachtig bloeiende cactussen. Even stoppen voor wat mooie foto's maar ik loop wel een beetje op eieren; ik zie overal kleine holletje in de grond met soms een spinneweg ervoor en ik heb gelezen dat hier van die hele grote tarantullas spinnen in kunnen zitten. Als ik iets zie bewegen kan ik een gilletje niet onderdrukken maar moet gelijk erg lachen omdat het gewoon een klein hagedisje is!

Ik weet dat je Anza Borrego pas echt goed kunt zien als je een van de vele dirtroads opgaat. Dit doen we niet en zo zien we wel een mooie omgeving, maar om nou te zeggen: wauw, nee, dat helaas niet.

De weg die ons naar Julian brengt geeft daarentegen wel mooie uitzichten over het dal en het plaatsje zelf is ook een schattig plekje; veel oude gebouwen en kleine winkeltjes en restaurantjes, behoorlijk toeristisch dus. We besluiten te gaan lunchen bij Buffalo Bills en hoewel het een heel klein dinertje is zitten er toch nog wat mensen en is de sfeer erg gezellig. En het eten smaakt prima!

We kijken nog even rond in Julian en rijden dan een stukje terug om de afslag 79 naar Cuyamaca Rancho State Park te nemen. Het is een leuke weg en het is ook een mooi park ware het niet dat er hier een gigantische brand is geweest waardoor we alleen maar zwart geblakerder boomstammen zien. Ik heb op internet gevonden dat het park in 2003 bijna compleet is afgebrand maar het zag er voor ons uit alsof dit nog niet zo lang geleden was. Ondanks dit is er een prachtig meertje in het midden van de rit, Lake Cuyamaca waar je denk ik in de zomer goed kunt vertoeven.

Voor we het weten komen we al bij de afslag van highway 8 die ons naar San Diego brengt. Het hotel Ramada inn is zo gevonden, we hebben hier al 2 keer eerder geslapen en dit beviel ons zo goed dat we hier nu weer heen gaan.

We krijgen een leuke ruime kamer en omdat het nog niet zo laat is, en heerlijk weer, stappen we de auto in om naar de kustlijn te gaan kijken. De Hillstreet brengt ons op de Sunset Cliff blvd waar we prachtige uitzichten over de zee en de kliffen hebben. We rijden de Sunset Cliff blvd helemaal uit en bij Voltairestreet gaan we weer naar links richting de kust. Hier komen we bij een hondenuitlaat strandje waar we even lekker op een bankje naar de mensen maar vooral de dieren kijken.

Terug in het hotel besluiten we naar ons favoriete restaurant Pizza Nova in de haven te gaan. We lopen hier in 10 minuten heen en het smaakt weer geweldig.

Donderdag 25 februari:

Na een heerlijk nachtje slapen doen we vanmorgen weer eens rustig aan. Het ontbijt nuttigen we in het hotel, dat is hier altijd best goed. Marcel neemt warme wafels die je zelf moet bakken, het ruikt hierdoor heerlijk in de ontbijtzaal.

Nadat we de tank hebben volgegooid gaan we richting de stad. De afslag naar de Coronadobridge is zo gevonden en ik hou al geld gereed voor de tolpoort maar die blijkt open te zijn. We hoeven dus niets te betalen en kunnen zo doorrijden.

We rijden dwars over Coronado Island en komen al snel bij de afslag naar het strand en het Coronado Hotel.

We lopen eerst een stuk over het strand en gaan dan op ons gemak de buitenkant van het hotel bekijken. Wat is het hier groot zeg! Aan de rand zijn een soort appartementenkamers die bij elk blok een privé zwembad met ligstoelen hebben, dat ziet er lekker uit!

We lopen door en gaan bij het grote terras bij het zwembad de trap op om even te "gluren". Het ziet er overal even mooi en netjes uit, dit hotel heeft status en probeert dit zichtbaar zo te houden.

Dan lopen we terug naar de auto en rijden de 75 verder; we komen eerst langs een groot militair oefenterrein en dan langs een eiland aan de rechterkant met mooie havens en een groot hotel. Als ik het bordje van het hotel zie, lees ik dat dit het Loewes hotel is, hier gaan Karin en Marloes van het forum deze zomer slapen, het ziet er goed uit!

Imperial Beach is ons volgende strand waar we naar toe gaan. Dit is het meest zuidelijke strand van Californië, je kunt vanaf de pier Mexico zien liggen.

Marcel vraagt zich af of je ook hier bij de grens kunt komen en als we die kant oprijden zien we dat alle straten doodlopen naar de grens toe. Ook vliegen hier steeds helicopters om de boel in de gaten te houden. We zien op een bord dat we via hw 5 naar Tijuana kunnen maar dat zijn we niet van plan en dus rijden we de andere kant op, weer richting de stad.

Bij de afslag Harbordrive gaan we eraf en in de binnenstad nemen we 5th ave. Na drie blokken gaan we rechtsaf en parkeren onze auto op een parkeerterrein op 6th ave.

Het is ook nu weer prachtig weer en dan ziet de Gaslamp Quarter er toch wat mooier uit dan in de regen van vorig jaar. Het is ook net of we nu veel meer zien van de oude gebouwen, vooral het

Horton Grand straalt van alure.

Al snel vinden we het Horton Plaza waar we boven in de foodcourt even eten. We gaan in deze mall verder niet winkelen maar bekijken de winkels in het gaslamp quarter gebied.

Nadat we uitgeshopt zijn lopen we terug naar de auto om naar de haven te gaan voor de rondvaart die we eigenlijk willen maken. Bij de ticketbox aangekomen blijken we net te laat te zijn voor de tour die wij willen nemen, over 1,5 uur kunnen we weer mee. Daar hebben we eigenlijk niet zo zin in en we rijden een stukje terug om wat te gaan drinken bij de Fish Market.

We hebben nog wat tijd op de parkeermeter staan en gaan heerlijk op een bankje bij de kleine vissershaven zitten. Hier zien we een zeeleeuw die vissen vangt en een paar pelikanen die het steeds proberen af te pakken, een grappig gezicht.

Terug bij het hotel eten we bij Denny's en halen als toetje een milkshake bij de Mc D. Moe van alle indrukken gaan we ook vandaag we op tijd slapen.

Vrijdag 26 februari:

We hebben allebei weer goed geslapen en na het ontbijtje in het hotel checken we uit om vervolgens richting Escondido te rijden. We stellen tom in die lijdt ons eerst over een druk stukje snelweg om vervolgens de 78 op te gaan. Dit is een leuke weg door de heuvels.

Om 8:45 komen we aan in het San Diego Wild Animal Park en we kunnen de auto dicht bij de ingang kwijt. Het is maar even wachten voordat de poort opengaat en we besluiten eerst zelf het park te gaan bekijken en dan te beslissen of we de Segwaytour gaan doen.

Het is een prachtig park, mooi aangelegd in de heuvels en de wilde dieren hebben een groot stuk grond waar ze de ruimte hebben.

Eerst lopen we de wandelroute door het eerste stuk van het park die ons automatisch bij de tram brengt voor de rondrit in het safari gedeelte.

De rondrit door het safarigedeelte is leuk en als deze is afgelopen gaan we het andere deel van het park bekijken. Het is vooral veel lopen en we voelen onze voeten dan ook goed. Omdat we eigenlijk alles al gezien hebben, komen we tot de conclusie dat we de Segwaytour maar niet meer gaan doen. We eten wat bij een van de vele restaurantjes en verlaten daarna het park weer.

We stellen tom in op het adres in Huntington Beach en na wat binnenwegen komen we op de 405 uit. Het is maar even of we staan stil, we zijn in een megafile terecht gekomen. Het gaat allemaal heel erg langzaam en wanneer we de afslag Dana Point zien gaan we eraf; we rijden het laatste stuk wel langs hw 1.

In Huntington Beach gaan we eerst even een Jamba Juicje halen en er is vandaag weer markt op de boulevard waar we even rondkijken. Dan rijden we op ons gemak naar ons hotel Howard Johnson op Beach blvd. Omdat ik het hoppen tussen hotels eigenlijk wel een beetje zat ben en we de laatste dagen van alles hier in de buurt van plan zijn, boeken we gelijk 4 nachten. Na alles naar de kamer te hebben gebracht is het al weer etenstijd en rijden we naar Olive Garden waar we ook dit keer weer heerlijk eten.

Na het eten gaan we aan de overkant van het hotel bij de liquorstore even wat bier halen. Het is nogal schemerig en als ik af wil rekenen vraagt de verkoper om mijn ID...Ik moet hier echt heel erg om lachen! Ik vertel hem dat ik dit jaar 40 wordt maar "you made my day"! Hierna hoeft hij hem niet meer te zien en we moeten eigenlijk allebei nog lachen om deze situatie.

Zaterdag 27 februari:

Vanmorgen staat de wekker vroeg want de automeeting van Donuts Derelicts begint om 6 uur en we willen hier graag op tijd zijn. Als we wakker worden hoor ik het al gieten buiten. Dit voorspelt niet veel goeds en we wachten nog even maar als het dan echt begint te hozen besluiten we om nog maar weer te gaan slapen. Met dit weer zullen er vast niet veel auto's naar de meeting komen.

Om 8 uur gaan we er dan toch uit en rijden wel naar de meetingplaats omdat we wat spullen van de meeting willen kopen. In de donutwinkel waar dit kan krijgen we te horen dat we te laat zijn; ze verkopen dit alleen tot 8 uur, dan is de meeting afgelopen en dus ook de verkoop. We balen wel een beetje maar nemen, nu we er toch zijn, maar even koffie met een croissantje.

Omdat het nog steeds regent besluiten we vandaag een auto-onderdelen dag te doen en we stellen tom in om naar Coronado te rijden Brother Trucks te bezoeken, ook hier wil Marcel graag een catalogus voor onze pick up ophalen. Het is zo gevonden en op de terugweg willen we eigenlijk ook wel even bij John Force in Yorba Linda gaan kijken. Als we daar aankomen blijkt alles te zijn gesloten en dus rijden we dan maar terug naar Huntington Beach.

Bij de Westminster Mall gaan we shoppen en we moeten een extra koffer hebben voor alle spulletjes die we gekocht hebben. We nemen een klein exemplaar omdat we deze dan als handbagage mee kunnen nemen, je moet vanaf november bij KLM en Delta betalen voor je tweede koffer.

We vinden bij Sears een koffer en nadat we wat gegeten hebben gaan we de aankopen terugbrengen naar het hotel.

Het is nog steeds geen lekker weer en het giet zo nu en dan behoorlijk. Marcel lijkt het wel leuk om naar Irvine Spectrum te gaan, hier is hij 6 jaar geleden ook eens geweest en hij wil het mij graag een keer laten zien. En dus stappen we in de auto en rijden in 20 minuutjes naar Irvine. Het is een heel mooi winkelcentrum, niet overdekt maar alles lekker buiten. Er is ook een mega bioscoop en een Dave en Busters; een enorm complex met restaurants, bars en een grote amusementshal waar hele familie's de zaterdagavond doorbrengen. We eten vandaag bij de California Pizza Kitchen; Marcel gaat voor pasta en ik neem een heerlijke pizza.

Na het eten bekijken we nog wat winkeltjes en dan rijden we op ons gemak terug naar het hotel.

Zondag 28 februari:

Vandaag stond eigenlijk atalina Island op de planning maar nadat Marcel een paar dagen geleden een foldertje van Universal Studio's heeft gelezen wil hij eigenlijk liever daar heen.

En dus gaan we op tijd eruit en na een koffie met broodje bij de Starbucks gaan we richting Hollywood. We zijn er ruim op tijd en na het parkeergeld van maar liefst $14,- te hebben betaald kunnen we de auto in een van de parkeergarages kwijt.

Als we uit de parkeergarage komen lopen we eerst door een soort winkelcentrum de Universal City waar naast de winkels vooral veel eetgelegenheden te vinden zijn.

Als we doorlopen staat daar ineens de beroemde bol in de vijver met het logo van Universal Studio's. Daarnaast zijn de kassa's en het is best druk, er staan aardig wat rijen voor de kassa.

Het duurt echter niet zo heel lang voordat we de kaartjes hebben en naar binnen kunnen. Het is nog geen 10:00 en alleen het voorste gedeelte van het park is open.

Er wordt een kleine act opgevoerd en als het 10:00 uur is lopen we snel met de dame mee die een bord van de tramtour ophoog houdt. We lopen over een grote soort brug met geweldig uitzicht over de heuvels van Hollywood; het park staat echt midden in de bewoonde wereld in en heeft diverse hoogteniveau's. We moeten dan ook een grote roltrap af die ons naar de wachtrij brengt. Het lukt ons om met de eerste tour van vandaag mee te gaan.

Als we zitten en wat met elkaar praten hoor ik achter me een vrouw tegen haar vriendin zeggen: "Well, what do you think?" I guess Norwegian... " "Yeah, something like that, I think German" antwoordt de vriendin. Ik twijfel even of ik ze in de waan laat maar kan het niet laten om te zeggen: "Both wrong, its Dutch!" Zegt die eerste vrouw: "Oh, and she does understands English!", toen kon ik me lach niet meer inhouden!

De tramtour is erg leuk, we komen langs een aantal beroemde decors van films en het ik vond het geweldig om de de echte Wisteria lane van Desperate Housewives te rijden.

Natuurlijk komen we langs Jaws en gaat het bij het metrostation zogenaamd helemaal fout, we zien de lol er absoluut van in.

Na de tramtour lopen we naar de Simpsons, een leuke ride waar je flink in de maling wordt genomen.

Door middel van 3 flinke roltrappen naar beneden komen we op het laagste niveau terecht waar we eerst de mummieride doen. Dit gaat vreselijk hard en ik heb het merendeel van de rit mijn ogen dichtgehouden, het ging mij een beetje te gek.

Een stukje verderop zit Backdraft van gelijknamige film en dit was ook grappig om te zien, maar wel warm aan het koppie met al dat vuur.

Omdat de maagje alweer aardig knorren gaan we eerst wat eten en dan bekijken we de special effectshow, wat heel leuk is om te zien hoe ze dit nou eigenlijk doen in de film. Ik had dit al een keer bij Warner Brothers gezien maar het blijft leuk.

De rit met water van Jurrasic Park slaan we over, ook al is het weer heerlijk weer, ik heb geen zin in een nat pak vandaag. En dus gaan we weer "naar boven" waar we nog wat rondkijken en daarna het house of horrors binnengaan. Hier moet je zelf doorheen lopen en zijn er poppen maar ook verkleedde acteurs die uit het niets ineens gaan bewegen...we zijn niet snel bang maar zelfs Marcel schrok zich af en toe een ongeluk!

We bezoeken nog even wat winkeltjes en kijken nog wat rond om vervolgens het park weer te verlaten.

Ik wil eigenlijk wel kijken hoe dicht we bij het Hollywoodsign kunnen komen. Ik heb op internet en via het forum een beetje uitgezocht hoe we er moeten komen en tom brengt ons in een paar minuten via de Barham blvd. op de Lake Hollywooddrive die ons via de Canyon Lake drive inderdaad tot aan het park bij Innsdaledrive brengt. We hebben geluk, er gaat net een auto weg en we hebben een parkeerplekje op het kleine stukje waar geen rode streep op de stoep staat.

We stappen uit en kijken naar de enorme letters, zo zie je eigenlijk pas hoe groot ze zijn. Dan horen we ineens een kabaal en komen er twee helicopters laag over vliegen en blijven boven de letters hangen. We geinen eerst nog tegen elkaar of we hier wel echt mogen lopen maar wanneer ik aan een ander stel wat daar loopt wat er aan de hand is, zeggen ze tot onze grote schrik dat er iemand waarschijnlijk van de letters is afgevallen of in ieder geval ligt op een plek waar geen publiek mag komen....Het duurt maar even of we horen een hoop sirenes en over Mullhollanddrive komen politie, brandweer en ambulances aanvliegen. We zien mensen rennen voor de letters langs en ze op een gegeven moment bukken. Na ongeveer 10 minuten komt er iemand met een lier uit de helicopter en niet lang daarna een draagbaar. Het is allemaal heel raar, we staan erbij en kijken ernaar... Even later wordt de baar in de helicopter gehezen en niet veel later ook de hulpverlener. De helicopter blijft nog even op zijn plek hangen en vliegt dan weg. De andere helicopter staat op de grond. Even later vertrekt deze ook en is het qua geluid in ieder geval weer rustig. Nog wat beduusd door het hele gebeuren besluiten we dat we maar niet naar de mnt. Leedrive rijden om de letters van bovenaf te zien. Het zal hoogstwaarschijnlijk nog afgesloten zijn en daarom stappen we in de auto om weer naar Huntington Beach te rijden. Omdat het nog steeds heerlijk weer is, gaan we met een lekker koel drankje op een bankje zitten kijken naar de mensen en de mooie auto's die hier altijd op zondagmiddag rijden. We worden weer getrakteerd op een aantal leuke exemplaren.

Vanavond eten we bij Sunny's op Beachblvd. en we eten hier wederom lekker.

Maandag 1 maart:

Vandaag is onze een na laatste dag hier en het is wederom heerlijk weer als we wakker worden. We hebben lekker wat uitgeslapen en doen vandaag rustig aan. Marcel wil voor de pick-up nog wat onderdelen kopen en daarom gaan we na de koffie met broodje van de Vons rijden we naar Classic Industries. Ze hebben de spullen gelukkig op voorraad maar één onderdeel is nogal groot en we weten niet of dit nog in de koffer gaat passen. En dus rijden we naar het huis van Debbie en Hein in Huntington Beach waar Martin en Peter verblijven om te kijken of het in één van de auto's die zij gaan verschepen kan.

Als we de straat inrijden staan ze buiten, het is passen en meten met alle spullen die mee terug moeten. Zij vliegen een dag later dan ons en zijn nu al bezig om te kijken hoe het allemaal mee moet. We kletsen heerlijk bij en ik moet erg lachen als we erachter komen dat zij dit weekend bij Anza Borrego met een grote groep hebben gecrossed in het gebied waar wij het zo zonde vonden...

Ze hebben ook een leuke tijd gehad en ondanks dat ze er korter waren dan vorig jaar hebben ze zich prima vermaakt en alles kunnen doen wat ze wilde doen.

Debbie is binnen aan het werk en loop even naar haar toe om bij te kletsen. Dan moet ze weer aan het werk en nemen we afscheid van haar. Hein hebben we dit jaar helaas niet gezien.

Na een paar uur te hebben bijgekletst in de stralende zon gaan we weer naar het strand waar het ons opvalt dat de zee heel erg is teruggetrokken, we denken dat het eb is, maar gisteravond is er een soort tsunami geweest (dit door de aardbeving in Chili, de zee trok zich hier langs de kust meer terug dan bij een normale eb maar er kwam geen vloedgolf, dit was uitgebreid op tv)en het kan ook zijn dat het hierdoor komt. Er zijn nu wel hele hoge golven waar de surfers dankbaar gebruik van maken, het is leuk om te zien. We genieten heerlijk van deze laatste dag langs het strand en wachten tot de zon onder is.

Dan rijden we naar het internetcafe om de hoek van het hotel waar ik probeer in te checken voor de vlucht van morgen. Het lukt steeds niet en eindelijk, na bijna een uur proberen krijg ik het voor elkaar, wat een gedoe, ik wordt er kribbig van! Dan zie ik ook dat we in het midden van het vliegtuig zitten en ook nog eens in het midden van die vier stoelen en besluiten we zo vroeg mogelijk naar het vliegveld te gaan morgen om te kijken of we nog kunnen veranderen.

Deze laatste avond eten we weer bij Olive Garden, het smaakt weer heerlijk en dat fleurt ons humeur ook weer wat op.

In het hotel pakken we zoveel mogelijk al in en proberen op tijd te gaan slapen, morgen hebben we een lange dag voor de boeg.

Dinsdag 2 maart:

Vanmorgen proberen we wat uit te slapen maar dat lukt niet echt. We doen alles lekker rustig aan en zijn blij als alle koffers definitief dicht kunnen en alles er in past. Alles in de auto en na het uitchecken rijden we naar Starbucks voor koffie met een croissantje. Dit ga ik wel missen hoor!

Dan is het tijd om richting LAX te gaan om eerst de auto in te leveren. Het is niet druk op de 405 en op de bon die we krijgen bij het inleveren lezen we dat we deze vakantie toch nog 2689 miles dus ongeveer 4400 kilometer hebben gereden!

De bus staat al op ons te wachten en we zijn in een paar minuten bij de incheckbalie. Die is nog niet open, zo vroeg zijn we er. Het geeft niet, we kunnen op een bankje wachten. Na een halfuurtje gaat de balie open en als we aan de beurt zijn en vragen of we nog kunnen veranderen van stoel zie ik een folder van Economy Comfort liggen. De man achter de balie legt ons uit wat dit inhoudt en dat we hier ook met z'n tweetjes naast elkaar kunnen zitten. We moeten we hiervoor uiteraard best bijbetalen (maar dat moesten we toch al voor de koffer) maar we besluiten het wel te doen. Voor $163 pp hebben we straks veel meer beenruimte en zitten we heerlijk met z'n tweetjes voor in het vliegtuig, direct achter de firstclass.

Er staat een lange rij bij de controles en we moeten dan ook even geduld hebben, het geeft niet we zijn toch ruim op tijd. De controles gaan gelukkig goed en nadat we de schoenen, riemen en truien weer aan hebben gaan we eerst even wat eten bij de Burger King. Hier zitten we even lekker en na nog even wat dingetjes te hebben gekocht gaan we bij de wachtruimte voor ons vliegtuig zitten. Na een tijdje komt er een meisje met wie we ook op de heenreis hebben gesproken aan en we vertellen elkaar vol enthousiasme over onze vakantie's. Niet veel later komen ook Dea en haar schattige zoontje Lucas van 4 aan, die op de heenreis achter ons zaten en waarvan ik wist dat ze ook vandaag weer terugvliegen via Amsterdam naar Toulouse.

Het is supergezellig en we kletsen heel wat af. Dan mogen wij, na de firstclass, instappen; wat een luxe..De stoelen hebben inderdaad veel meer beenruimte, ik kan met mijn 1.80 gewoon mijn benen over elkaar doen zonder klem te zitten. En we hebben, eindelijk, beeldschermpjes in de hoofdsteunen! Ook de gewone economy heeft dit. We vinden het allemaal super en ik wordt lichtelijk hyper van alle films die we kunnen zien waaronder "Er komt een vrouw bij de dokter", "Terug naar de kust", "de Storm" en nog veel meer. Ook hebben ze hele leuke spelletjes en we vermaken ons prima met het uitvogelen hoe alle werkt. Het gedeelte tussen de firstclass en de ingang is helemaal voor de economy comfort en is helemaal niet vol.

We vertrekken prima op tijd en de vlucht verloopt prima, alleen kunnen we allebei niet goed slapen (van alle films denk ik..); ik doezel een uurtje en Marcel slaapt helemaal niet.

Het landen gaat ook heel rustig en we zijn op schema om 11:30 op Schiphol. Bij de bagagebanden zijn de koffers er na een kwartiertje en ook dit jaar kunnen we zo doorlopen bij de douane.

Buiten wachten we op de bus die ons naar Van der Valk en onze auto brengt; het gaat allemaal heerlijk vlot en om 14:45 rijden we de oprit van ons huis op.

We hebben weer een supervakantie gehad!

Marcel en Manon